Jest to wynikiem wielu czynników, w tym:

1. Trudności komunikacyjne: Zaburzenia mowy mogą utrudniać uczniom skuteczną komunikację zarówno z nauczycielami, jak i z kolegami z klasy. Ograniczona zdolność wyrażania myśli i uczestnictwa w dyskusjach może prowadzić do niepełnego zrozumienia materiału lekcyjnego.
2. Trudności czytelnicze i pisarskie: Zaburzenia mowy mogą wpływać na umiejętności czytania i pisania, co może prowadzić do słabych wyników w tych dziedzinach. Uczniowie mogą mieć trudności w rozumieniu tekstu czytanego oraz w pisaniu poprawnych zdań i wypracowań.
3. Trudności w przetwarzaniu informacji: Zaburzenia mowy mogą wpływać na zdolność uczniów do przetwarzania informacji słownych, co może utrudniać zrozumienie materiału nauczania i zapamiętywanie informacji.
4. Mniejsza pewność siebie i motywacja: Uczniowie z zaburzeniami mowy mogą mieć niższą pewność siebie w szkole z powodu trudności w komunikacji i osiągania gorszych wyników w nauce. To może prowadzić do obniżonej motywacji do nauki i większej skłonności do unikania aktywnego uczestnictwa w zajęciach.
5. Mniejsza aktywność na lekcjach: Jak wspomniano wcześniej, uczniowie z zaburzeniami mowy mogą być mniej aktywni na lekcjach z powodu niepewności siebie i obaw związanych z własnymi trudnościami w komunikacji.

Badania pokazują, że wśród trzecioklasistów duża liczba dzieci wydaje dźwięki międzyzębowe (czubek języka wsuwa się pomiędzy zęby w linii pośrodkowej), a także zamienia dźwięki zgrzytające (sz, ż, cz, j) na dźwięki syczące . . (s, z, c, dz) lub nie wymawiaj dźwięku [r]. Dodatkowo uczniowie mają duże trudności ze zrozumieniem poprawnych zbitek spółgłosek (np. dziecko mówi [tyś] zamiast [pyś])..

Uczniowie z opisanymi trudnościami mowy wykazują szereg problemów zarówno w komunikacji, jak i w nauce. Oto główne trudności, które mogą występować u uczniów z zaburzeniami mowy:

1. Trudności w artykulacji: Problemy z realizacją głosek, zamienianiem głosek szumiących na syczące, brak lub nieprawidłowa realizacja niektórych głosek, np. [r].
2. Trudności gramatyczne: Agramatyzmy, czyli brak lub błędna odmiana rzeczowników oraz trudności z budowaniem poprawnych zdań.
3. Ograniczony zasób słownictwa: Uczniowie mogą mieć niewielki zasób słów, co ogranicza ich możliwość skutecznej komunikacji i opisywania rzeczywistości.
4. Trudności w percepcji dźwięków mowy: Problemy z rozróżnianiem dźwięków, co może utrudniać rozumienie mowy oraz naukę czytania i pisania.
5. Trudności czytelnicze: Uczniowie mogą czytać wolno i mieć problemy ze zrozumieniem tekstu czytanego.
6. Trudności pisarskie: Problemy z pisaniem poprawnie z pamięci lub ze słuchu, co prowadzi do licznych błędów w tekście pisemnym.
7. Deficyty w nauce i socjalizacji: Uczniowie z zaburzeniami mowy mogą mieć trudności we wszystkich sferach edukacyjnych, takich jak mowa, pisanie, czytanie, liczenie, a także w socjalizacji.
8. Mniejsza aktywność na lekcjach: Z powodu świadomości własnych trudności, uczniowie mogą być mniej pewni siebie i mniej aktywni na lekcjach, co może wpływać negatywnie na ich osiągnięcia szkolne.

Bardzo istotne jest wcześniejsze rozpoznanie i interwencja w przypadku zaburzeń mowy, aby zapewnić uczniom odpowiednią terapię i wsparcie, które pomogą im radzić sobie lepiej zarówno w szkole, jak i w życiu codziennym. Profilaktyka logopedyczna oraz terapia powinny być rozpoczęte jak najwcześniej, aby minimalizować negatywne skutki tych trudności na rozwój dziecka.

W związku z tym ważne jest, aby uczniowie z zaburzeniami mowy otrzymywali odpowiednie wsparcie i pomoc w szkole, włączając w to terapię logopedyczną, indywidualne plany nauczania oraz dodatkowe wsparcie edukacyjne. Dzięki temu będą mieli większe szanse na osiągnięcie sukcesu w nauce i pokonanie trudności związanych z ich zaburzeniami mowy.

Irena Patyna

neurologopeda

EEG Biofeedback to nieinwazyjna technika treningu mózgu. Biofeedback, czyli biologiczne sprzężenie zwrotne polega na dostarczeniu pacjentowi informacji zwrotnej o zmianach jego stanu fizjologicznego. Dzięki sprzężeniu zwrotnemu, pacjent wie, kiedy wzrasta aktywność jego mózgu w pożądanym paśmie częstotliwości fal mózgowych, a kiedy dominują niepożądane pasma. Podczas terapii uczymy się reakcji własnego mózgu, a dzięki temu tak modyfikować jego pracę, by funkcjonował efektywniej.

Kiedy zalecana jest terapia EEG Biofeedback?

Terapia zalecana jest między innymi w terapii następujących zaburzeń:

– brak skupienia uwagi, słaba koncentracja;

– ADHD, ADD;

– zaburzenia pamięci;

– zaburzenia emocjonalne;

– słaba motywacja;

Jak wyglądają zajęcia?

Osoba trenująca ma podłączone do skóry głowy i uszu elektrody przekazujące sygnały z mózgu do monitora terapeuty, gdzie widoczne są w postaci poszczególnych pasm fal mózgowych. Na swoim monitorze trenujący widzi gry. Stara się spełnić założenia gry poprzez własne myśli, np. stara się utrzymać dużą prędkość jadącego samochodu, odbijać piłkę czy otwierać okno. Osoba trenująca dostaje informację zwrotną o swoich postępach w postaci punktów, otrzymuje je kiedy wzrasta aktywność mózgu w pożądanym paśmie częstotliwości. Dzięki temu wie, kiedy jest dobrze skoncentrowany. 

Terapeuta EEG Biofeedback

mgr Dominika Domagała

Terapeuta prowadzący zajęcia „bawi się” z dzieckiem w określony sposób, dostarczając odpowiednich bodźców do ośrodkowego układu nerwowego. Poprzez odpowiednie, celowe pobudzanie i wyciszanie układu nerwowego oraz podawanie stymulacji na określone zmysły, terapeuta poprawia funkcjonowanie układu sensorycznego dziecka.

Zajęcia z SI w naszej Poradni odbywają się w specjalnie do tego przygotowanej Sali Integracji Sensorycznej, wyposażonej w nowoczesny sprzęt i atrakcyjne dla dzieci zabawki. Wiele ćwiczeń odbywa się na huśtawkach terapeutycznych, które dostarczają stymulacji w ruchu liniowym lub rotacyjnym oraz wymagają odpowiednich reakcji adaptacyjnych organizmu. Dodatkowo, dziecko wykonuje różne ćwiczenia ruchowe, doświadcza zadań wszystkimi zmysłami (stymulacja słuchowa, węchowa, proprioceptywna) i uczy się prawidłowo organizować te informacje.

Zajęcia trwają 30 min (dla maluchów) lub 60 min dla starszych dzieci. Dodatkowo, terapeuta może  określić program prac domowych, które dziecko wykonuje w domu przy pomocy rodziców (ok. 5-10 min codziennie).

Warunkiem niezbędnym do rozpoczęcia zajęć z Integracji Sensomotorycznej jest przeprowadzenie Diagnozy Integracji Sensorycznej, która decyduje o przebiegu zajęć i rodzajach ćwiczeń, jakie dziecko powinno wykonywać. Diagnozy takie są również w ofercie naszej Poradni.

Terapeuta SI

mgr  Justyna Jawor – Walczak